Veel van mijn vriendinnen worden blijer van shoppen dan – om maar wat te noemen – van mij. Online shoppen, in real life shoppen of windowshoppen (ja, dit doen mensen dus echt. Ik ken er een paar. Persoonlijk). Misschien boor ik mezelf nu twintig toekomstige banen of vriendschappen door de neus, maar ik begrijp het gewoon niet. Ik vind shoppen weerzinwekkend. En daar heb ik verdomd goede redenen voor. Zeven om precies te zijn.
1. ‘Waarom is alles zo godsgruwelijk duur?’
Shoppen kost geld. Al-tijd. Behalve als je Doutzen Kroes heet. Maar zo heet ik dus niet. En ik vind geld uitgeven aan kleren niet leuk. Gewoon nooit. Voor andere dingen, zoals eten of uitjes naar de Efteling (ofzo), plunder ik met liefde mijn hele spaarrekening. Maar voor kleren dus niet. Ik ben al tijdens het passen aan het optellen hoeveel geld ik deze keer weer kwijt ben. En als ik bij de kassa mijn pinpas trek, huil ik van binnen. Heel hard.
2. ‘Help, ik bezwijk’
Daarnaast heb ik een ernstig probleem met hitte. Althans, met het afvoeren ervan. Het lijkt wel alsof ik sinds jongs af aan instant in de overgang ben. Het begint al als ik een winkel binnenstap. De klamheid overvalt me meestal binnen de eerste mili-seconde. Ik verzamel wat kleren, en begeef me – inmiddels meestal druipend – naar de kleedhokjes, alwaar ik me van mijn plakkerige kleding moet ontdoen. Om het over het aantrekken van diezelfde kleren maar niet te hebben.
3. ‘Ok, ik moet hoognodig vijfmiljoen kilo afvallen’
Enfin. Dan sta je daar dus in zo’n hokje oncharmant te zijn, krijg je ook nog eens spontaan een eetprobleem door die spiegels. Ik bedoel, er moet echt heel erg veel gebeuren voordat ik een eetprobleem krijg (wat ook wel weer een probleen an sich is, maar, daarover later), maar in kleedhokjes zit ik er vaak angstaanjagend dichtbij. Die tl-lichten, mensen. Ik zeg jullie: het is waanzin. Pure waanzin.
4. ‘Blijf.Uit.Mijn.Aura’
Ik weet niet wat het is (ik vermoed hebzucht), maar shoppende mensen, en dan vooral vrouwen, hebben soms zo’n waas voor hun ogen waardoor je weet: ‘dit is helemaal mis’. Die mensen hebben bijvoorbeeld hun zinnen gezet op een kledingstuk dat jij bijna dreigde te gaan pakken. Wat er daarna gebeurt… Schwalbes bij het voetbal zijn er niets bij.
5. ‘Maar wáár dan?’
Vaak ga ik op pad met een bepaalde outfit in mijn hoofd. Meestal gekopieerd van één van mijn vriendinnen, want hé, beter goed gejat, dan slecht verzonnen. Die vriendinnen weten zich altijd reuze hip te kleden en beweren vervolgens dat het gewoon ‘een H&M’etje’ is. Ik in galop naar de H&M: één grote deceptie. Behalve wat ondefinieerbare lappen stof van 4,99 kan ik absoluut niet vinden wat vriendin A gisteren aan had.
6. ‘Lekker boeiend’
Ik weet het, het is absoluut niet mijn vak enzo, maar vaak verbaas ik me erover dat je je winkel vol kunt hangen met zó veel spullen die niet boeiend zijn. Maar dat schijnt shoppen juist uitdagend te maken: ‘lekker langs de rekken struinen’. Wederom: ik snap het niet.
7. ‘Auw’
Voordat ik overga tot de uitsmijter van vandaag, wil ik graag nog wel even gezegd hebben dat ik wel heel erg van mooie kleding houd. Een personal shopper zou dan ook echt iets voor mij zijn. Nou goed, mijn laatste punt. Shoppen doet pijn. Niet alleen in je portemonnee, maar ook aan je voeten en aan je onderrug. Gelukkig heb ik voorlopig nog Carlala herself. Dat scheelt me (bijna) alle bovenstaande punten.
Leave a Reply