Wie heeft het als kind niet geleerd van hun oma: BREIEN. Ik weet niet meer precies op welke leeftijd ik voor het eerst in de breipennen klom, maar het was wel bij mijn oma en al op jonge leeftijd. Het allereerste lapje was ongetwijfeld een sjaal. Of deze er nou mooi uitzag? Geen idee. Wél had ik de smaak te pakken sindsdien!
Vanaf mijn tiende of elfde jaar zat ik regelmatig voor de televisie met mijn breipennen in de hand. Ambitieuze plannen had ik. Truien ging ik breien! Met ingewikkelde telpatronen. Mijn eerste creatie was echt super jarig tachtig: een strepentrui in zwart-wit gemêleerd, fluoriserend groen, roze en geel! Wat was ik trots! Ik heb hem jarenlang gedragen! Het ene project was nog niet af, of de volgende stond alweer op de breipennen.
In groep acht had ik zelfs mijn creatie meegenomen naar school! Vol trots liet ik hem aan de meester zien. Ik vraag me wel eens af wat hij ervan gedacht moest hebben. Dat laat je toch aan de juf zien? Bij gebrek aan juffen moest de meester eraan geloven. Arme man! Het was een lang grof gebreid babyblauw vest. Met zakken en knoopsgaten. Jammer dat ik deze niet meer heb. Het zou een mooi collectors item geweest zijn.
De jaren verstreken en op veertienjarige leeftijd breide ik dezelfde trui als mijn moeder. Een witte trui met grote bloemen erop. Twee seizoenen lang droegen mijn moeder en ik dezelfde trui. Ik herinner me het goed, want ik heb nog vakantiefoto’s waarop te zien is dat we dezelfde trui dragen. Foto’s, die ik aan de ene kant niet zo mooi vind , omdat ik zo’n afschuwelijke witte bril droeg (de onzekere puber met bril én puistjes én foute permanent met kuif). Aan de andere kant koester ik ze nu des te meer, omdat daar mijn moeder er nog op staat. Ze is al heel lang niet meer onder ons. Drie jaar na deze foto’s moesten we al afscheid van haar nemen.
Maar genoeg depressief gekletst. Het breien was een grote passie, die toch op een lager pitje kwam te staan. Andere interesses kwamen en breien was niet zo stoer meer. Het was toch veel stoerder om in een zwart t-shirt te lopen, dan in een eigen gebreide trui?
Toch is het breien altijd blijven hangen. Af en toe breide ik nog wel wat gekke dingen, maar geen truien of vesten meer.
Wat leuk vond ik het dat ik via Carlala Fashion in aanraking kwam met de vesten en gilets van Kiro by Kim! Kim heeft wel degelijk haar dromen waargemaakt én van haar hobby haar werk gemaakt! Prachtige vesten met de meeste exclusieve soorten wol! Ik zag bij Leurink in Borne, dat Kim soms zelfs ‘alpaca’ wol gebruikt! Zo grappig. Dan zie ik zo die grappige beestjes weer rondlopen in de dierentuin van Nordhorn in Duitsland een paar jaar geleden. Deze vesten zijn prachtig! Een mooi langharig vest. Dat staat zo supermooi! Alle vesten zijn uniek, handgemaakt en ze verbaast me iedere keer weer door haar kleurgebruik en modellen!! Het is gewoon een feit, dat wanneer je een kledingrek van Kiro by Kim ziet, dat je daar niet zomaar.
Zelf ben ik in het bezit van twee Kiro by Kim items: een lang harig gilet en een schitterend kort vest in de mooiste kleuren blauw! Twee vesten, waar ik superblij mee ben!
Uiteraard staat er nog een vest op mijn wishlist. De mouwen zijn normaal gebreid en het voor- en achterpand zijn lekker fluffy. Zooooo ontzettend gaaf!!! Ik heb hem al een keertje gepast! Maar ja, deze dame is verslaafd aan alle items van Carlala Fashion en nog andere mode. Ze kan haar geld niet aan alles uitgeven wat ze leuk vindt. Al mag ik niet klagen. Zeer zeker niet. Een vrouw moet nog iets te wensen hebben, niet waar?
Door Kiro by Kim ben ik wel weer gaan breien! Vorig jaar heb ik diverse vesten en gilets gemaakt. Een grote breischuur bij ons in de buurt zag me afgelopen zomer regelmatig langs komen. Met een grote tas vol wol kwam ik weer thuis! Echt goede patronen kon ik echter niet vinden, dus was het iedere keer weer een gok hoe het ging uitvallen. Dat is toch de grote valkuil. Te weinig ervaring en niet zulke goede patronen. Maar ik liet me niet uit het veld slaan. De vesten zijn redelijk gelukt en over mijn gilets ben ik wel tevreden. Een heerlijk ontspannende hobby en met pendikte acht ben je ook nog eens snel klaar!
Mijn man heeft zelfs nog geluk gehad! Het vest had ik veel te groot gemaakt voor mezelf. Vervolgens heb ik hem passend voor mijn man gemaakt. Niet zo’n geweldig model, maar hij heeft er een seizoen lang thuis mee rondgelopen. Lees: THUIS! Hij mocht er van mij niet de deur mee uit! Nee, ik was niet tevreden over het resultaat! Hij was echter wél blij! Lekker warm en comfortabel. Daar doe je het dan toch voor?
Tuurlijk kun je het niet vergelijken met de vesten van Kiro by Kim, want die zijn zoveel anders! Ze is gewoon mijn inspiratiebron. Ik wil haar niet nadoen! Laat dat duidelijk zijn! Haar materialen zijn echt uniek! De pasvorm en modellen ook. Maar dat neemt niet weg dat ik vorig jaar mega veel plezier heb gehad om de vesten en gilets te maken.
Ik zou het helemaal niet erg vinden om in de leer te gaan bij Kim en mee te breien aan haar vesten. Een nieuwe carrière switch misschien? I wouldn’t mind!!
Carlala Fashion heeft een nieuwe trend op de kaart gezet! Een Kiro by Kim vest is niet meer weg te denken in de Nederlandse modewereld! En verovert langzamerhand de rest van de wereld! Ik ben fan!
Liefs,
Mireille
Leave a Reply