Over vallende bladeren, de eerste kop erwtensoep, de Carlala hoed en nieuwe Ymiz!

Herfst. Dat seizoen waarin ’s ochtends je bed niet uit kunt komen omdat het nog donker is als de wekker gaat. Dat seizoen waarop je meteen begint te mopperen als het aanbreekt, want hé, de zomer heeft nog lang niet lang genoeg geduurd. Dat seizoen waarin je minstens twee van de vijf dagen doorweekt op je werk aankomt. Dat seizoen waarin je ter ontkenning zo lang mogelijk je zomerjas aanhoudt terwijl dat allang niet warm genoeg meer is. Dat seizoen waarin je je blote benen weer moet inpakken en je handen op handschoenen moet trakteren.

Dat seizoen waarbij je het liefst de hele dag onder een dekentje op de bank wilt liggen. Dat seizoen waarbij de tikkende regen tegen de ramen stiekem best gezellig is. Dat seizoen waarin je je in het weekend niet schuldig voelt als je tot één uur ’s middags in je bed ligt, het is toch pleurisweer. Dat seizoen waarbij je weer erwtensoep mag maken. En andijviestamppot. En boerenkool met worst. Dat seizoen waarin de bomen zo mooi rood kleuren en een zonnestraal een cadeautje is. Dat seizoen waarbij je je Carlalahoed op zet tegen de regen. Herfst. Dat seizoen dat eigenlijk best heel fijn is.