Vakantie! Wat heb ik dit jaar uitgekeken naar onze vakantie! Al weken voor onze vakantie zat ik het al luid te verkondigen op mijn werk: ” Nog zoveel weken en zoveel dagen!” Maar dat duurde nog een eeuwigheid!! Iedereen om ons heen ging op vakantie en wij moesten nog zo lang!! Maar zeg nou zelf, de weken vliegen toch voorbij ? Voordat ik het af kon knipogen, was het zover! Drie weken van “alles mag, niets hoeft” braken aan.
Ieder jaar komt echter die ene vraag weer: “Ga je nog op vakantie?” Ieder jaar heb je het gevoel dat je je moet verdedigen. Nee, we gaan NIET op vakantie. “Tuurlijk, als je alle vakantieverslagen leest of hoort, de beelden ziet op tv of op internet. Het ziet er geweldig uit! Dan wou je wel eens dat je daar ook was…… Soms…… Alleen…… niet langer dan een week. We zijn namelijk ontzettend verknocht aan ons huisje en onze katten! We betrappen onszelf erop als we ergens zijn, dat we altijd onze katten erbij betrekken. Tja, het zijn toch net kinderen? Tenminste, voor ons wel! Ze zijn een onderdeel van ons en welove them from the moon and back!!
Waar we absoluut NIET van houden is kamperen! Ooit, in onze prille relatie, zo’n 20 jaar geleden, zijn mijn man en ik een weekje gaan kamperen. Ik zie er de romantiek niet van in. Sorry! Tja, misschien lekker knus samen in een klein tentje, waar je je kont echter niet in kunt keren! Nee, dank je wel! Word je ‘s nachts wakker, moet je zo nodig naar de wc! Zoek je je bril 
(want toen droeg ik nog lenzen en was ik stekeblind met mijn min 7 en half). Waar is die rotbril toch? Ik zie toch niets? Neem je de toiletrol mee onder je arm. Word je zeiknat van de condens aan de binnenkant van de tent en de rest van je kleding, waarvoor je de avond ervoor te lui was in de tas te proppen. Wring je je een bocht om uit het tentje te kruipen. Toen ging het misschien nog wel soepel als begin twintiger qua smeuïgheid van je botten, maar leuk vond ik het niet! Voor mij is kamperen creperen (sorry, kampeerliefhebbers). Dus……. als we op vakantie zouden gaan, dan staat kamperen NIET op ons lijstje.
Wat zo jammer is aan vakanties, is dat ook deze drie weken voorbij vliegen! Gelukkig hebben we nog een week, maar toch knaagt dat gevoel weer: “Oh jee, nog zoveel dagen, dan is de vakantie voorbij”. Niet aan toegeven, Mireille! Je hebt NU nog vakantie. GENIET!
Dat doen we zeker. Met volle teugen! Gisteren stond Scheveningen op het programma. Wat is dat moeilijk om te plannen met ons eisenpakket. Het moet korte-broeken-weer zijn, niet te warm, géén regen en het liefst NIET in het weekend. Helaas laat het weer zich niet voorspellen. Gezien de voorspellingen voor volgend week moesten we wel in het weekend ons dagje Scheveningen plannen.
Perfecter dan deze dag kon het niet! Het was immers korte-broeken-weer! Het was niet te warm, maar wel heerlijk warm om in het zand te gaan zitten genieten en pootje te baden. Het regende niet. Ok, het was zaterdag, maar de drukte viel mee en ook het struikelen over alle wandelwagens en buggy’s viel ontzettend mee.
Zodra we de auto uitstapten bij het Zwarte Pad, begon het gelukzalige gevoel. Wat is het hier mooi en heerlijk!!! Kunnen we niet blijven? We nestelden ons lekker in een loungebank bij Beachclub Culpepper en we zaten er bijna aan vastgeplakt. Wat een heerlijk uitzicht. Broodje erbij, ijsthee. Beter kon het niet! Twee stappen naar voren en je zat al op het strand! We vielen alleen wel op met onze lelie blanke huidje. Onze benen hadden nog niet veel zon gezien deze zomer. Leken onze benen melkflessen? Welnee!
Uiteraard had ik die dag Karma of Charme laarzen aan. Privé draag ik niet meer anders, dus deze vakantie kan ik naar alle hartelust mijn Karma’s dragen. Iedere trip moeten de laarzen vereeuwigd worden. Sorry, een beetje rare gewoonte geworden inmiddels. Maar wel goede reclame voor het merk, toch? Ik draag Karma of Charme en ik ben er trots op. Dat mag iedereen zien en weten! Verder zijn de laarzen ontzettend geduldig om gefotografeerd te worden. Ze zeuren niet dat het te warm of te koud is. Ze stellen geen eisen. Size Zero of Plus size? Maakt niet uit én ze zijn altijd fotogeniek! Ze zullen nooit zeggen dat ze er niet mooi opstaan! Een perfect model! Karma of Charme on the beach kan ik nu afstrepen op mijn lijstje.
Gisteren keek ik op het strand om me heen en besefte dat het helemaal geen straf is om in eigen land vakantie te vieren! Ook als je iets minder te besteden hebt als gezin. Je neemt gewoon je koeltas mee met eten en drinken, je hebt de zee en het strand om je heen en niemand doet je wat!
Nou ja…… geen mens deed ons wat. Alleen die rottige wespen! Ook wij hadden ons koeltasje bij ons (ja, zelfs na die overheerlijke ciabatta gerookte zalm lustten we na twee uurtjes alweer een lekker broodje). Mijn man nam een broodje kaas en de plaatselijke wesp vond dat hij wel recht had op dat broodje! Na een poging om dat “PIEP”-beest weg te jagen, presteerde de wesp het om onder de armband van mijn arme man te gaan zitten. Helaas, het kwaad was al geschied. Hij was gestoken. Een enorme dikke pols met als gevolg!!
Hij liet zich niet uit het veld slaan (mijn man) en we bleven genieten van ons dagje strand. We hadden nog wat broodjes over en er waren genoeg zeemeeuwen die wel wat lustten. We gooiden een stukje brood naar een meeuw. Vervolgens waren het er twee, drie, vier….. tien. Voordat we het wisten waren we echt helemaal omsingeld door meeuwen. Je raadt het al. Nu komen onze katten toch weer ter sprake!
Er was één meeuw bij, die ons ontzettend deed denken aan Steeltje. 
Steeltje is sinds het overlijden van zijn moeder Rosalie heel erg dominant geworden ten opzichte van onze andere kat, Banchee. Deze meeuw, was ontzettend dominant! Goh, bestaat er in de meeuwen wereld een rangorde? Ja, zeker! Hij had een lief geluidje, die geen enkele andere meeuw had. Hij eiste alle eten op. Doet Steeltje ook! Na een tijdje hielden we op met voeren, maar ‘Steeltje’ meeuw kwam steeds terug. We herkenden sommige meeuwen waarachtig en wisten welke dominant waren en welke niet! Het moet toch niet gekker worden?
De mensen om ons heen zullen wel gedacht hebben. Je gaat op een gegeven moment toch tegen die vogels praten. Tja, rare vogels, dat waren wij misschien! Maar wij hadden de grootste lol! Omring ons met dieren en we zijn dolgelukkig!
Nou, er zit misschien een kern van waarheid in dat we rare vogels zijn. Zelfs toen we weer bij Culpepper gegeten hadden (steenovenpizza, aanrader!), hoorden we het bekende geluid van ‘Steeltje’ meeuw! De meeuw had wel een andere meeuw naast zich lopen, die onafscheidelijk waren die middag. We konden het niet goed zien, want er stonden mensen voor. Het ging me te ver om terug naar het strand te lopen en te kijken of het echt ‘ Steeltje’ meeuw was. Ja…….. rare vogels. Gelukkig hebben we de foto’s nog van ‘Steeltje’ meeuw.
We hadden nog uren op onze loungebank kunnen zitten onder het genot van een hapje en een drankje. Aan dit leven zou ik wel kunnen wennen. Kunnen we niet blijven? Wat lijkt het me heerlijk om na een drukke werkweek je gedachten leeg te kunnen maken op het strand, met je blote voetjes in het water, de zon zien ondergaan! Helaas wonen wij te ver weg van het strand. Maar het gevoel wat we gisteren hadden, probeer ik zo lang mogelijk vast te houden! Deze relax-button wil ik graag hebben! Al is het alleen in mijn gedachten!
Liefs, Mireille
Leave a Reply